Çocukların neden ağırlık antrenmanı yapmaması gerektiğine dair karşımıza çıkan en temel argüman, ağırlık antrenmanlarının çocuklarda yaralanma riskini artıracağı üzerinedir. Oysa istatistikler, ağırlık antrenmanına katılan çocuklardaki yaralanma riski oranlarının aslında oldukça düşük olduğunu göstermektedir. Hatta çalışmalar, halter ve powerlifting branşlarındaki genç sporcuların yaralanma oranlarının ragbi, futbol ve Amerikan futbolu branşlarından çok daha düşük olduğunu göstermiştir (1, 2).
Örneğin, konuya ilişkin yapılan çalışmalardan birinde, yaşları 11 ila 14 arasında değişen bir grup müsabık halterci bir yıl boyunca antrenman ve yarışma sürecince izlenmiş ve tam bir yıl sonra, antrenmanları kısıtlayacak veya profesyonel tıbbi müdahale gerektirecek tek bir yaralanma dahi tespit edilememiştir (3). Hatta uygun teknik ve gözetim sağlandığı sürece genç sporcularda, yaralanma korkusu olmaksızın 1RM testi gerçekleştirmek dahi güvenlidir (4,5, 6). Bazı kişiler çocuklarda 1RM testi kullanımına karşı olsalar da, yapılan çalışmalar, gençlerin spor ve rekreasyonel faaliyetlerde maruz kaldıkları kuvvetlerin birçoğunun, uygun şekilde yapılandırılmış maksimal kuvvet testlerinden hem süre hem de büyüklük olarak daha fazla olduğunu göstermektedir (1).
Ağırlık çalışması sırasında çocukların maruz kaldığı birçok yaralanma aslında tek bir faktörle ilişkilidir. "Yetersiz yetişkin gözetimi." Uygun bir şekilde denetlenmediğinde, genç bir sporcunun kötü teknikle veya çok fazla ağırlıkla ağırlık kaldırma girişiminde bulunma şansı çarpıcı biçimde artar. Bu denetim eksikliği ayrıca salonda haylazlık ihtimalini de artırır. Bu nedenle çocukların en sık karşılaştığı yaralanma aslında ağırlıkları kendi elleri ve ayakları üzerine düşürmeleri şeklindedir (7). Nitekim Myer ve arkadaşları, ABD acil servislerine başvuran hastalardan gelen direnç antrenmanı ile ilgili yaralanmaları değerlendirmek için Amerika Birleşik Devletleri Tüketici Ürün Güvenliği Komisyonu'ndan gelen verileri incelemiş ve yaş grubu arttıkça (8-13, 14-18, 19-22 ve 23-30 yaş) her bir ardışık yaş grubu için kaza sonucu ortaya çıkan yaralanma sayısının önemli ölçüde azaldığını bulmuşlardır. Ek olarak, 8-13 yaşındaki hastaların maruz kaldığı yaralanmaların üçte ikisinin el ve ayakla ilgili olduğunu ve yaralanma tanımlarında çoğunlukla "düşürme" ve "sıkıştırma" ile ilişkili olduğunu belirtmişlerdir. Tersine, eklem burkulmaları ve kas yırtılmalarının sayısı daha büyük yaş gruplarında daha yüksek olarak bildirilmiştir (7).
Berkay Türkkan Fitness mobil uygulamasıyla antrenman ve beslenme adına ihtiyaç duyacağınız her şey cebinizde!
iPhone için App Store'dan ücretsiz indir!
Google Play'den ücretsiz indir!
Ağırlık Kaldırmanın Büyüme Plağı Üzerindeki Etkileri
Çocukların ağırlık kaldırmasıyla ilgili en yaygın endişelerden bir diğeri, kemiklerinin büyüme plaklarının hasar göreceği ve bununda boy uzama sürecini sekteye uğratacağı üzerinedir.
Genç yaşta kemiklerin hala büyüdüğü ve yaralanmalara karşı savunmasız olduğu doğrudur. Hatta büyümekte olan kemikler çevre dokulardan 2-5 kat daha zayıf olabilmektedir (8). Bu nedenle, bir yetişkinde bağ yaralanmasına neden olan travmatik bir kuvvet, genellikle bir çocukta büyüme plağında kırılmaya neden olmaktadır. Bununla birlikte, halter antrenmanları, çocuklarda büyüme plağı yaralanmalarının önde gelen nedenlerinden biri değildir. Önde gelen nedenler arasında Amerikan futbolu yer almakta, bunu yakından beyzbol, cimnastik ve hokey izlemektedir (9).
Aslında, uygun gözetim ve teknik talimat verildiğinde bir çocuğun büyüme plağında yaralanma olduğunu bildiren tek bir çalışma dahi yoktur (1). Hatta, gençlerde ağırlık antrenmanlarının normal büyüme ve gelişme sürecine zararlı olduğuna dair hiçbir bilimsel kanıt da yoktur (10). Ağırlık antrenmanında büyüme plağı yaralanmalarına yönelik tek insidans, ya yetersiz gözetime ya da yanlış kaldırış tekniği ve yanlış antrenman yüklerine atfedilebilir.
Örneğin, İngiliz Spor Tibbi Dergisi'nden 1986 tarihli bir makalede, bileğinde büyüme plağı kırığı yaşayan 13 yaşındaki bir çocuk rapor edilmiştir. Yaralanmanın, ailesinin kendi evinde gözetimsiz olarak ağırlığı baş üstü pozisyonda uygunsuz bir şekilde kaldırırken meydana geldiği bildirilmiştir (11).
Özetle: Literatür, uygun gözetim altında olduğu sürece ağırlık antrenmanlarına yönelik herhangi bir zarar göstermemektedir.
Hareket ve Antrenman Bilimleri Uzmanı
Ebubekir Çiftci
Kaynakça
- Faigenbaum AD, & Myer GD. Resistance training among young athletes: safety, efficacy and injury prevention effects. Br J Sports Med. 2010 Jan;44(1):56-63.
- Pierce K, Brewer C, Ramsey M, et al. Youth resistance training. Profess Strength Cond. 2008;10:9-23.
- Byrd R, Pierce K, Reilly L, Brady J. Young weightlifters’ performance across time. Sports Biomechanics. 2003;2:133-140.
- Hetzler R, DeRenne C, Buxton B, et al. Effects of 12 weeks of strength training on anaerobic power in prepubescent male athletes. J Strenght Cond Res 1997;11:174-81
- Sadres E, Eliakim A, Constantini N, et al. The effect of long term resistance training on anthropometric measures, muscle strength and self-concept in pre-pubertal boys. Pediatr Exerc Sci. 2001;13:357-72.
- Faigenbaum AD, Milliken LA, Westcott WL. Maximal strength testing in healthy children. J Strength Cond Res. 2003;17:162-6.
- Myer G, Quatman C, Khoury J, et al. Youth vs adult “weightlifting” injuries presented to United States emergency rooms: accidental vs non-accidental injury mechanisms. J Strength Cond Res. 2009;23:2054-60.
- Larson RL & McMahon RO. The epiphyses and the childhood athlete. JAMA. 1966;7:607-12.
- Caine D, DiFiori J, Maffulli N. Physeal injuries in children’s and youth sports: reasons for concern? BJSM. March 2014;749-60.
- Malina R. Weight training in youth – growth, maturation and safety: an evidenced based review. Clin J Sports Med. 2006;16:478-87.
- Jenkins NH, & Mintowt-Czyz WJ. Bilateral fracture-seperations of the distal radial epiphyses during weight-lifting. Br J Sports Med. 1986 Jun;20(2):72-73.
